Zanafilla. Chapter 42

1 Por Jakobi, pasi mësoi se në Egjipt kishte grurë, u tha bijve të tij: Pse shikoni njëri-tjetrin?.
2 Pastaj tha: Ja, dëgjova se në Egjipt ka grurë; shkoni atje poshtë për të blerë grurë për ne, që të mundim të jetojmë dhe të mos vdesim.
3 Kështu dhjetë vëllezërit e Jozefit zbritën në Egjipt për të blerë grurë.
4 Por Jakobi nuk e dërgoi Beniaminin, vëllanë e Jozefit, me vëllezërit e tij, sepse thoshte: Të mos i ngjasë ndonjë fatkeqësi.
5 Bijtë e Izraelit arritën aty, pra, për të blerë grurë, në mes të të ardhurve të tjerë, sepse në vendin e Kanaanëve mbretëronte zija.
6 Jozefi ishte qeveritari i vendit; ai u shiste grurë tërë njerëzve të vendit; dhe vëllezërit e Jozefit erdhën dhe u përulën para tij me fytyrën për tokë.
7 Jozefi pa vëllezërit e tij dhe i njohu, por u suall me ta si një i huaj dhe përdori fjalë të ashpra me ta, duke u thënë: Nga vini?. Ata u përgjigjën: Nga vendi i Kanaanit për të blerë ushqime.
8 Kështu Jozefi njohu vëllezërit e tij, por ata nuk e njohën atë.
9 Atëherë Jozefit iu kujtuan ëndrrat që kishte parë rreth tyre dhe tha: Ju jeni spiunë! Keni ardhur këtu për të parë pikat e pambrojtura të vendit!.
10 Ata iu përgjegjën: Jo, zotëria im; shërbëtorët e tu kanë ardhur për të blerë ushqime.
11 Jemi të gjithë bijtë e të njejtit njeri, jemi njerëz të ndershëm; shërbëtorët e tu nuk janë spiunë.
12 Por ai u tha atyre: Jo, ju keni ardhur për të parë pikat e pambrojtura të vendit!.
13 Atëherë ata thanë: Ne, shërbëtorët e tu, jemi dymbëdhjetë vëllezër, bij të të njëjtit njeri nga vendi i Kanaanit. Dhe ja, pra, më i riu është sot me atin tonë, dhe njeri prej tyre nuk është më.
14 Por Jozefi u tha atyre: Çështja qëndron ashtu siç ju thashë: ju jeni spiunë!
15 Ja si do të viheni në provë: ashtu siç është e vërteta që Faraoni jeton, nuk do të dilni këtej para se vëllai juaj më i vogël të vijë këtu.
16 Dërgoni njerin prej jush të marrë vëllanë tuaj; dhe ju do të qëndroni këtu në burg, që fjalët tuaja të provohen dhe të shihet nëse thoni të vërtetën; për ndryshe, ashtu siç është e vërtetë që Faraoni jeton, ju jeni spiunë!.
17 Kështu i futi bashkë në burg për tri ditë.
18 Ditën e tretë, Jozefi u tha atyre: Bëni këtë dhe do të jetoni; unë kam frikë nga Perëndia!
19 Në rast se jeni njerëz të ndershëm, njeri nga ju vëllezërit të rrijë i lidhur me zinxhir në burgun tonë, dhe ju shkoni t'u çoni grurë familjeve tuaja që vdesin urie;
20 pastaj më sillni vëllanë tuaj më të vogël; kështu do të vërtetohen fjalët tuaja dhe ju nuk keni për të vdekur. Dhe ata vepruan kështu.
21 Atëherë i thonin njëri-tjetrit: Ne jemi me të vërtetë fajtorë ndaj vëllait tonë, sepse e pamë ankthin e shpirtit të tij kur ai na lutej, por nuk ia vumë veshin! Ja pse na ra kjo fatkeqësi.
22 Rubeni iu përgjegj atyre duke thënë: A nuk ju thoja unë: Mos kryeni këtë mëkat kundër fëmijës!? Por ju nuk më dëgjuat. Prandaj tani na kërkohet llogari për gjakun e tij.
23 Ata nuk e dinin që Jozefi i kuptonte, sepse midis tij dhe atyre kishte një përkthyes.
24 Atëherë ai u largua nga ata dhe qau. Pastaj u kthye pranë tyre dhe u foli; mori Simeonin dhe vuri ta lidhnin me zinxhir para syve të tyre.
25 Pastaj Jozefi urdhëroi të mbushnin me grurë thasët e tyre, të vendosnin paratë e secilit në trastën e tij dhe t'u jepnin ushqime për udhëtimin. Dhe kështu u bë.
26 Ata ngarkuan, pra, grurin mbi gomarët e tyre dhe u larguan.
27 Tani, në vendin ku po kalonin natën, njëri prej tyre hapi trastën e vet për t'i dhënë ushqim gomarit të tij dhe pa aty brenda paratë e veta, që ishin në grykë të trastës;
28 kështu iu drejtua vëllezërve të tij: Paratë e mia m'u rikthyen; ja ku janë në trastën time. Atëherë, zemërvrarë dhe të trembur, i thonin njëri-tjetrit: Ç'është vallë kjo që na bëri Perëndia?.
29 Kështu arritën te Jakobi, ati i tyre, në vendin e Kanaanit dhe i treguan të gjitha ato që kishin ndodhur, duke thënë:
30 Njeriu, që është zot i vendit, na foli ashpër dhe na trajtoi si spiunë të vendit.
31 Dhe ne i thamë: Jemi njerëz të ndershëm, nuk jemi spiunë;
32 jemi dymbëdhjetë vëllezër, bij të atit tonë; njëri nuk është më dhe më i riu ndodhet sot me atin tonë në vendin e Kanaanit.
33 Por ai njeri, zoti i vendit, na tha: Nga kjo do të provoj nëse jeni njerëz të ndershëm: lini pranë meje një prej vëllezërve tuaj, merrni me vete ushqime për familjen tuaj që po vdes nga uria dhe shkoni;
34 pastaj më sillni vëllanë tuaj më të vogël. Kështu do të provoj që nuk jeni spiunë, por njerëz të ndershëm; unë do t'ju kthej vëllanë tuaj dhe ju do të keni mundësi të bëni tregëti këtu.
35 Ndërsa ata po zbraznin trastat e tyre, ja që pakot e parave të secilit ishin në trastën e secilit; kështu ata dhe ati i tyre i panë pakot e parave të tyre dhe i zuri frika.
36 Atëherë Jakobi, ati i tyre, tha: Ju më keni lënë pa bijtë e mi! Jozefi nuk është më, Simeoni nuk është më, dhe doni të më hiqni edhe Beniaminin! E tërë kjo rëndon mbi mua!.
37 Rubeni i tha të atit: Po nuk ta ktheva, urdhëro të vriten dy bijtë e mi. Besoma mua, unë do të ta kthej.
38 Por Jakobi u përgjigj: Biri im nuk ka për të zbritur me ju, sepse vëllai i tij vdiq dhe mbeti vetëm ky: po t'i ndodhte ndonjë fatkeqësi gjatë udhëtimit, do të kallnit në varr pleqërinë time të dhembshme.